فیلم های دورهمی هامون مخصوصا عروسی رو میبینیم جای کرونا رو خالی میکنیم! که چه خوب بود که نبود!!! بله... ما دلمون برای پیش پا افتاده ترین چیزها هم تنگ شده! توی فیلم میگیم و میخندیم و شادیم و حتی به ذهن مون خطور هم نمیکنه روزی برسه که در حسرت یه عروسی هم بمونیم! و دنیا روز بروز داره بی رحمی های جدیدتری نشون مون میده... 

چند سالی میشه که هرسالش میگم چقدر پارسال خوب بود! یادش بخیر! ... البته بیشتر منظورم گرونی ها بود که دیوانه وار میرفت و ترمز نداشت و الانم نداره منتها عادی شده! شایدم بی اهمیت تر از کرونا شده... و الان میگم چقدر پارسال خوب بود ... والله میترسم از سال دیگه!!!  خدایا نرسون روزی که بگم صدرحمت به کرونا!!!

ما گلیم مون رو توی ارزونی ها (منظورم روزگار طلای زیر صدتومنه) بطور کامل از آب کشیدیم بیرون! گرچه گرانی ما رو غافلگیر کرد و دوره قسط دهی مون سخت تر گذشت ولی بازم خدا رو شکر گذشت... 

دلم برای زوج های جوون الان میسوزه وقتی پای درددل شون میشینم که چقدر سردرگم هستند و نمیدونن از کجا شروع کنن ، از خونه که ندارن؟ وسایل زندگی که هنوز نخریدن؟ ماشین که دیگه زیاده خواهیه! حتی در حسرت یه مجلس عروسی ساده بخاطر ممنوع بودن؟